شیوه های جنگی در دوره ساسانیان

دولت ساسانی از همان آغاز روی کار آمدن خود در جبهه های مختلف با دشمنان متنوع به جنگ و ستیز پرداخت و به شیوه های هجومی روی آورد به طوری که به وسیله ی سواره نظام خود و شیوه ها و تاکتیک های برتر نظامی به موفقیت های درخورد توجهی دست پیدا کرد. مدتی نگذشت که ای شاهنشاهی در فنون قلعه ستانی مهارت به سزایی یافت و توانست آلات و ادوات قلعه گیری را برخلاف حکومت های پیش از خود به کار گیرد چنان که دشمنان آنها به ویژه رومیان دیگر در قلاع مستحکم خود احساس آرامش و امنیت نمی کردند. علاوه بر فنون تهاجمی در فنون دفاعی و بازدارنده نیز به حدی توانا و آماده گردیدند که اندک دشمنی به خود جرأت تاخت و تاز به ایران زمین را می داد. آنها در فنون شبیخون و کمین نشینی که از مختصات فنون جنگی این دوره بود، تبحر یافتند. با این همه هر یک از شیوه های جنگی آنها دارای یک الگو، تاکتیک و شگرد خاصی بود به گونه ای که برخی از شیوه های جنگی این دوره نظیر فنون عقب نشینی، جنگ و گریز، تعقیب دشمن، فنون مقابله با محاصره، فنون جنگ روانی، شگرد زمین سوخته و دیگر شیوه های جنگی رایج در این دوره را در مقابل دشمنانشان به اجرا درمی آوردند. نگارنده در این پژوهش بر آن است تا هر یک از شیوه های جنگی و رزمی ساسانیان را به طور جداگانه و مستقل مورد موشکافی قرار دهد و اهمیت و نقش هر یک را بیان دارد. واژگان کلیدی: ساسانی ـ قلعه گیری ـ فنون جنگی ـ روم ـ سواره نظام ـ حمله و دفاع ـ هیاطله